Ársbyrjun

Janúar er mánuður fagurra fyrirheita. Það er eitthvað mikið við orkuna sem einkennir ársbyrjun. Þrátt fyrir flensurnar sem ganga yfir ásamt leiðigjörnum fréttum um lélega sílikonpúða og skort á snjómokstri í borginni þá liggur vel á mér. Ekki bara vegna þess að vetrartíðin er gósentíð skíðafólksins né vegna bjartsýni minnar um að ég standi við áramótarheitin. Ástæðan fyrir innri ró er hreinlega einfaldleikinn í janúar. Öðru nafni kallað rútínan. Eftir annir á aðventunni og öll veisluhöldin yfir jólahátíðina þá dásama ég hversdagsleikann. Það er mikilvægt að þykja vænt um virku dagana í lífinu. Að mæta til vinnu, sinna heimanámi, ryksuga heimilið, koma börnunum í rúmið og prjóna fyrir framan sjónvarpið á kvöldin.