Geislabaugur

Hann var tilfinningaþrungin, síðasti vinnudagurinn á leikskólanum í dag. Á sama tíma og ég hlakka til að komast í sumarfrí og hefja störf á nýjum vinnustað þá var mjög erfitt að kveðja börnin. Krakka sem hafa kennt mér og gefið mér svo margt á síðustu tveim árum. Mér þykir vænt um þau öll!

Í samstarfsfólkinu eignaðist ég framtíðarvini.

Sálfræðimenntaði alþjóðaviðskiptafræðingurinn ætlaði sér aldrei að vinna á leikskóla. Svo þegar mér bauðst starf á Geislabaugi lét ég slag standa, með það að markmiði að vera þarna í nokkra mánuði... max 6 mánuði! Nú eru næstum komin tvö og hálft ár. Ég er mjög þakklát fyrir þennan tíma. Starfsfólkið er stórskemmtilegt og börnin sömuleiðis. Annars hefði ekki teygst svona á starfssamningnum mínum. Leikskólinn Geislabaugur er einfaldlega frábær vinnustaður.

Það sem kom mér mest á óvart var hve faglegt og flott starf er unnið á leikskólum. Þó ég hafi gert mér grein fyrir því áður að leikskóli væri ekki "gæsla" þá var gaman að sjá hve markvisst er unnið með börnum í gegnum leik. Faglega umræða gleymist oft í allri umfjöllun um leikskóla, og reyndar skóla almennt.

Þrátt fyrir að vera ekki starfsmaður á leikskólanum verð ég með annan fótinn þar áfram enda eru drengirnir mínir þarna og það dempar aðeins umskiptin.

Takk elsku Geislabaugur... börnin mín stór og smá.

Nýi kærastinn minn

Ég hef verið að hitta nýjan gaur síðustu vikur. Með fiðrildi í maganum hef ég farið heim eftir hvert stefnumót. Kemestríið er merkilega gott... það er eitthvað svo "rétt" við að hitta hann. Mér finnst líka að samband okkar geri góða hluti fyrir hjónaband mitt og fjölskyldulíf.

Hann er furðu hress af ríflega 100 ára karli að vera... Gaurinn er Dale Carnegie og ég er kolfallin fyrir því sem hann stendur fyrir.

Við höfum verið að endurnýja kynnin þar sem við hittumst fyrst fyrir 12 árum síðan. Þá var ég "send" af tengdapabba mínum á hans fund. Þar kynntist ég einhverju nýju sem hefur fylgt mér. Í byrjun ársins ákvað ég svo að rifja upp gömul kynni og tengdist honum og 30 öðrum frábærum vinum hans. Það gerðist eitthvað merkilegt innra með mér í kjölfarið.

Eða á mannamáli; ég fór á Dale Carnegie námskeið og í kjölfarið fékk ég tækifæri til að verða aðstoðarþjálfari á samskonar námskeiði. Síðustu þrír mánuðir hafa verið virkilega lærdómsríkir og gefandi. Stundum hefur verið erfitt en það er algjörlega þess virði. Að víkka út þægindarammann getur tekið á... það er nauðsynlegt stöku sinnum! Þetta er svolítið eins og að auka þol eða styrkja vöðva... það tekur á en átakið skilar árangri.

Allavega... þá er ég viss um að þessi kynni mín af Dale séu "upphafið að fallegri vináttu".

Mæli með þessu fyrir ALLA!